9/22/2011

Σαν βγείς στον πηγαιμό για τη Τρούμπα...


Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος
χέστρες, γεμάτος πρέζα.
Τους αλκοολικούς και τους άστεγους,
τον θυμωμένο
θυρωρό μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν’ η ψωλή σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους
αλκοολικούς και τους άστεγους,
τον άγριο θυρωρό δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να
εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι
που με τι ευχαρίστηση, με τι χαρά
θα μπαίνεις στο
λέβητα πρωτοειδωμένους·

Πάντα στον νου σου νάχεις την Τρούμπα.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο
προορισμός σου.
Aλλά μη βιάζεις το ταξίδι διόλου.
Καλύτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και
γέρος πια ν’ αράξεις στο κάδο της Νοταρά,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η 
Νοταρά.

Η
Τρούμπα σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξίδι.
Χωρίς αυτήν δεν θά βγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε χέσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Νοταρά
 δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση
μαστούρα,
ήδη θα το
κατάλαβες οι Τρούμπες τι σημαίνουν. 

Αναγνώστες

Τα πρεζόνια του Blog