Τότε η άσπρη κυλά στις φλέβες σα γλυκό πιοτό και ο κλανιάς ευφραίνεται.Όλες οι νευρικές απολήξεις ζητούν την ηδονή ενός δρόμου πανάρχαιου που βάδισαν και βαδίζουν ήρωες της ζωής από την εποχή του 6ου στόλου.Γιατί η δύναμη ενός ανεξέλεγκτου και παράλογου έρωτα μας τράβηξε πειθήνια σα μικρά παιδάκια,να σερνόμαστε σε μονοπάτια κατουρημένα περνώντας πάνω από ψόφια γατιά και εισπνέοντας το μεθυστικό άρωμα της λησμονιάς.....
