Τότε η άσπρη κυλά στις φλέβες σα γλυκό πιοτό και ο κλανιάς ευφραίνεται.Όλες οι νευρικές απολήξεις ζητούν την ηδονή ενός δρόμου πανάρχαιου που βάδισαν και βαδίζουν ήρωες της ζωής από την εποχή του 6ου στόλου.Γιατί η δύναμη ενός ανεξέλεγκτου και παράλογου έρωτα μας τράβηξε πειθήνια σα μικρά παιδάκια,να σερνόμαστε σε μονοπάτια κατουρημένα περνώντας πάνω από ψόφια γατιά και εισπνέοντας το μεθυστικό άρωμα της λησμονιάς.....
"Η ποίηση είναι σκέψεις που αναπνέουν, και λέξεις που καίνε."
ΑπάντησηΔιαγραφήΈντγκαρ Άλαν Πόε