Urban Legends ή ζοφερή πραγματικότητα ;

Είναι αλήθεια ότι κανείς δε θα σε πιστέψει αν δε το δεί με τα μάτια του,το ακούσει με τα αυτιά του και το αισθανθεί με τη ψυχή του.Άλλωστε κάποια πράγματα δεν είναι ούτε για όλα τα αυτιά ούτε για κάποια μάτια.Μερικές φορές ο ανθρώπινος νούς δεν είναι έτοιμος για να δεχθεί το διαφορετικό.Αυτός ο κόσμος όμως δε χτίστηκε από 'κλειστά' μυαλά αλλά από ονειροπόλους που έχουν τη δύναμη να σηκώσουν και να κρυφοκοιτάξουν κάτω από το πέπλο του ορατού,και τότε είναι που τα παράξενα ξεκινούν...

Ήταν πουρνό,αρχές Ιουνίου του 2007 όταν άκουσα για πρώτη φορά τον απόκοσμο ήχο του λέβητα σε εκείνο το παράξενο κτίριο της οδού Νοταρά...
Στην αρχή δεν έδωσα σημασία καθώς τι πιο φυσιολογικό από το λειτουργεί ένας λέβητας σε υπόγειο κτιρίου.Ένας ήχος σαν όλους του άλλους,τους καθημερινούς,σκέφτηκα.
Η ώρα κυλούσε αργά,απόρροια της ρουτίνας,όσπου ξαφνικά ίδρωσα και ένα ρίγος διαπέρασε το κορμί μου.Πετάχτηκα από τη καρέκλα φωνάζοντας δυνατά και με τρόμο.Είναι Ιούνιος!!
Όλοι γύρω μου με κοίταξαν απορημένοι και βλέποντας τα πρόσωπά τους κάθισα στη καρέκλα μου γεμάτος ντροπή.Είναι Ιούνιος! Σιγοψυθύρισα αναστατομένος στον εαυτό μου.
Γιατί λειτουργεί ο λέβητας,ποιός ο σκοπός του ? Η θέρμανση είναι κλειστή και τα κλιματιστικά έχουν δική τους τροφοδοσία! 
Πίνοντας γρήγορα το ποτήρι με το Ουίσκι δίπλα μου αποφάσισα τη νύχτα να κατέβω στο λεβητοστάσιο να δω με τα ίδια μου τα μάτια τι είδους μηχάνημα υπάρχει εκεί.Δε ρώτησα κανέναν...

Το ίδιο βράδυ όταν όλοι είχαν αδειάσει το κτίριο,μαζί τους και ο καλοκάγαθος θυρωρός,έσβησα γοργά το τσιγάρο και βγήκα στα σκαλοπάτια που οδηγούσαν στο λέβητα που ακόμα μούγκριζε θυμωμένος !! 
Σε μια στιγμή βρέθηκα μπροστά από μια κόκκινη κλειστή με λουκέτο πόρτα.Από τις χαραμαδες τρεμόπαιζε κάποιον σκοτεινό φως που δεν έμοιζε με φωτιά.Ακούμπησα με το δάχτυλο την ερμητικά κλειστή πόρτα και κοιτάζοντας τα χέρια μου με τρόμο διαπίστωσα να υπάρχει ένα παχύρευστο,άσπρο,διαφανές υγρό ! Πριν προλάβω να τρέξω βάζοντας το στα πόδια ένας 'στοιχιωτικός μεταλλικός' ήχος,θαρρείς πως τον ξέβρασε η πιο εφιαλτική φαντασία διαπέρασε ψυχή και μυαλό.
Μπορώ να το περιγράψω μόνο σαν μια πεινασμένη και αποκρουστική ύαινα που γευματίζει και κομματιάζει με ηδονή το ζωντανό θύραμα ! Ήξερα ότι με έχει αντιληφθεί 'αυτό' που βρίσκοταν εκεί μέσα και με το τελευταίο κουράγιο που είχα στο παγωμένο από τρόμο σώμα μου έτρεξα.
Έτρεξα μακριά βγαίνοντας ξανά στα γνώριμα σοκάκια του βρώμικου δρόμου.
Στο γυρισμό προς το σπίτι αλλά και όταν προσπάθησα να κοιμηθώ,ήθελα να το ξεχάσω και να το βγάλω από το μυαλό μου σα να μη συνέβει ποτέ...

Το επόμενο πρωινό όσο και να προσπάθησα να ξεχάσω για πάντα η πολυπλοκότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου δε με άφησε.Ποτέ δε γίνεται να ξεχάσεις κάτι που έζησες και καταγράφηκε στον ανθρώπινο υπερ-υπολογιστή.Έτσι με την χτεσινή εμπειρία καρφωμένη στο μυαλό μου σαν μαγνητάκι στο ψυγείο ξεκίνησα να πάω στο κτίριο του ζωντανού εφιάλτη μου.
Φτάνοντας αν και θα περίμενα να με λούσει κρύος ιδρώτας ένιωθα γαλήνιος σαν όλες τις άλλες μέρες πρίν το συμβάν.
Καλημέρισα τον καλοσυνάτο παππούλη στην είσοδο και ανέβηκα τις σκάλες.Η περιέργεια σύντομα με κυρίευσε και αποφάσισα πως θα δω τι κρύβεται στο λέβητα ακόμα και αν διακινδύνευα την ψυχική και σωματική μου υγεία !! 
Κρύφτηκα αστραπιαία στον ανελκηστήρα και περίμενα να φύγει ο ηλικιωμένος θυρωρός.Μόλις βγήκε από το κτίριο γλίστρησα γοργά προς το λέβητα.Η πόρτα τώρα ήταν ανοιχτή.Την έσπρωξα σιγά και μπήκα μέσα στο σκοτεινό χώρο.
Όλα φάνταζαν φυσιολογικά αν και το δωμάτιο είχε μια παράξενη μυρωδιά και ακόμα πιο περίεργη ενέργεια.Πριν προλάβω να κοιτάξω περιμετρικά ολόκληρο το μέρος άκουσα βήματα και κάποια ακατάληπτα λόγια.Τρόμαξα πολύ και μην έχοντας άλλη επιλογή κρύφτηκα πίσω από το λέβητα.Αυτό που αντίκρισα εκεί είναι έξω απο κάθε ανθρώπινο νου και πιο μακριά από κάθε φρικαλεότητα που μπορεί να διαπράξει κάποιος ! 

Χιλιάδες προφυλακτικά χρησιμοποιημένα που από πάνω ήταν καλυμένα με μπεσαμέλ και φρυγανιά και σε κάθε ένα ξεχωριστά αναγράφονταν από έξω ένα όνομα.Μερικά από αυτά που πρόλαβα να δω μέσα στο τρόμο μου ήταν ''Γιώργος'' , ''Φάνης'' , ''Κυρ-Κώστας'' , ''Φωτεινή'' , ''Mohamed'' , ''Αλέξανδρος'' , ''Παντελής'' , ''Emir Troumpas'' και χιλιάδες άλλα με προέλευση ανα την υφήλιο.


Σε άλλες περιπτώσεις θα είχα φωνάξει δυνατά από φόβο και μανία για ότι τα μάτια μου είδαν.
Αλλά καθώς άκουσα την πόρτα να ανοίγει σκέφτηκα ότι ίσως είναι καλύτερα να πνίξω την παράνοια που ένιωθα γιατί χειρότερα πράγματα μπορούσαν να μου συμβούν αν αποκαλυφθώ.
Εδώ είναι το σημείο που δε θυμάμαι τίποτα καθώς έχασα τις αισθήσεις μου.Η τελευταία εικόνα που θα μείνει για πάντα στους εφιάλτες μου είναι ο Κυρ-Γιάννης (ναι ναι,αυτός ο καλοσυνάτος απόμαχος της ζωής) με τα χαρακτηριστικά του προσώπου του αλλαγμένα,καθώς ήταν σε έκσταση,να μπαίνει στο δωμάτιο.Έμοιαζε με αφιωνισμένο άτι που ο καλύτερος καβαλάρης της άγριας Δύσης δε μπορεί να χαλινέψει ! 


Σάλια και παχύρευστα κίτρινα υγρά έτρεχαν αργά από το στόμα του και έπεφταν με δύναμη στη γη καίγοντας τα πλακάκια.Τα δόντια του ήταν γαμψά και πράσινα.Μακάρι να μην είχα δει τι κρατούσε στα εφιαλτικά χέρια του που τώρα είχαν μεταλαχθεί σε γερακίσια νύχια.
Ένα κατάλευκο ακέφαλο περιστέρι στο αριστερό και έναν ζωντανό μελαμψό άνθρωπο στο δεξί που μάταια προσπαθούσε να γλιτώσει από το θανατηφόρο εναγκαλισμό του κολασμένου γύπα.
Σήκωσε το κεφάλι κοιτάζοντας το ταβάνι και βγάζοντας μια κραυγή πιο σκοτεινή και από τα βάθη των ωκαιανών ξέσκισε το περιστέρι με τα δόντια του και το έφαγε ! Δεν μπόρεσα να αντέξω και αμέσως ξέρασα δυνατά.
Με άκουσε και γυρίζοντας αργά το κεφάλι τους προς το μέρος μου με κοίταξε μου έδειξε τον άτυχο άνδρα που κρατούσε και γελόντας διαβολικά είπε τηλεπαθητικα χωρίς να μιλήσει :
'' Τον βλέπεις ? Μη τον λυπάσαι. Δεν είναι παρά ενα αντικείμενο ηδονής για έναν ανώτερο οργανισμό σαν εμένα,ένα σκουπίδι που αφού τον περάσω πριονοκορδέλα με το γέρικο πέος μου θα τον αλείψω με σαντιγύ και θα τον φάω.Ούτε χαρτιά και πράσινη κάρτα δεν έχει.Δεν είναι άνθρωπος.Κρατάω μόνο τα προφυλακτικά με το αίμα τους και τα κεφάλια στο δίπλα δωμάτιο.Γιατί είσαι εδώ ? Θέλεις να γίνεις θύραμα ή ήρθες για να γίνεις θυρευτής ? ''


Τότε,με τις τελευταίες δυνάμεις σε ψυχή και μυαλό και βάζοντας τιτάνια δύναμη ξεκόλλησα μια σωλήνα και τρέχοντας προς το μέρος του την έμπηξα βαθειά στο πρωκτό του.Νόμιζα ότι τον είχα τραυματίσει θανατηφόρα αλλά αντί γι'αυτο διαπίστωσα ότι του έδωσα δύναμη καθώς άρχισε να εκσπερματίζει ανεξέλεκτα και προς πάσα κατεύθυνση.Με μια αστραπιαία κίνηση τράβηξα έξω τη σωλήνα απέφυγα τα καυστικά υγρά και με μίσος τον κάρφωσα 8,5 φορές στη καρωτίδα ! 
Η γη άρχισε να τρέμει και ο ανώμαλος γέροντας να εξαυλώνεται και να μετατρέπεται σε γιαούρτι με μέλι.Κατούρησα και έφυγα...


Αυτό ήταν το τέλος του λεβητάρχη της οδού Νοταρά.Πολλοί λένε ότι ακόμα ακούνε τις κραυγές του τα βράδια και ότι ο λέβητας ανοίγει και κλείνει αυτοβούλος λες και το πνεύμα του πέρασε μέσα στο μηχάνημα.Όταν έλιωσε,κρατούσε ακόμα στα χέρια του τον άτυχο αλλοδαπό μέχρι την τελευταία στιγμή.... Ο Mahmoud τώρα βρίσκεται έγκλειστος σε ψυχιατρική κλινική στη Σπιναλόγκα...